‘Ik zou wel een weekend weg willen, maar dat mag van niet van S’ zegt mijn cliënt. Ik kijk haar lang aan. Ze is een vrouw van 43, runt het bedrijf van haar man, nu hij door ziekte niet in staat is dat zelf nog te doen, daar heeft ze haar baan voor opgegeven, ze voedt hun dochters op en de huishouding drijft in het geheel op haar inzet. Het bevreemdt me dat ze dit zegt en dat ze het zó uitdrukt.
Vaak beseffen we pas hoe belangrijk iets is als het er niet meer is. Dat geldt zeker voor ons gehoor. ‘Horen’ is zo vanzelfsprekend dat we er niet bij stil staan. ‘Geluidsveiligheid’ is nog niet ingeburgerd. Totdat je gehoor (opeens) staakt….
‘Sorry, wat zeg je?’ Saskia zat naast me in een wat rumoerige omgeving. Het was haar eerste dag met haar gehoorapparaat. Nog even wennen dus....
Wie naar mijn praktijk komt voelt vaak een gemis. Het kan het gemis aan ruimte zijn, bijv. van iemand die voelt dat hij klem zit, geen kant op kan, gevangen in een dagelijks leven dat van alles van je vraagt, het werk, je partner, de kinderen, het huis, je ouders….. In dat dagelijks leven is er geen ruimte meer voor jou!!
Het kennen van je eigen talent doet iets met je. En niet alleen met jou. Ook als je het talent van de ander leert kennen gebeurt er iets. De chemie van de relatie verandert als twee talenten met elkaar kennismaken. Vriendschap kan dan zomaar ontstaan.
Eerst nog even…. Zo luidt de titel van een artikel van mijn opleider, Magda Maris. Het artikel staat in ‘Gestaltpraktijk’ en het is uit dat boek het hoofdstuk waar ik het meest op teruggrijp. Ik herken het bij mezelf. Ook bij veel cliënten valt het kwartje als ik iets vertel over wat er allemaal kan schuilen achter één zo’n gedachte: ‘Eerst nog even…..’
Geld. Ik maak de balans op na mijn vakantie. Die viel toch iets duurder uit dan gepland. Meteen dient zich de sterfbedvraag aan: ‘Wat zou je in je leven graag anders gedaan hebben?’ Dan zou mijn antwoord zijn: ‘Ik wil me minder zorgen maken over geld.’ En daarin ben ik vast niet de enige. Hoe is jouw relatie met 'poen'?
Het tweede boek van Esther Perel nodigt uit tot nieuwsgierig zijn in plaats van te oordelen. Wat is de context waarin ontrouw plaatsvond? Is er wel sprake van één dader? Wat te denken van een relatie waarin al jaren geen seks meer is en degene die hierover ontevreden is zoekt het buiten de deur? Is er in die situatie slechts één dader? Is ontrouw altijd een symptoom van een slechte relatie?
Jullie kennen dat gevoel vast ook weleens: ‘pfff, waar ben ik toch mee bezig? Al dat werk, een druppel op de een gloeiende plaat, waarom maak ik me zo druk om al die vrouwen in de wereld?’ En dan valt er opeens een sterretje uit de hemel.
Waar feminisme vroeger een scheldwoord was en geassocieerd werd met ongeschoren oksels en lesbiennes (lees: door mannen) zo ziet men nu eindelijk in dat feministen ook gewoon leuke, intelligente vrouwen zijn die niet op hun mondje gevallen zijn. (Ik wilde eerst schrijven: hun mannetje staan maar dat is een beetje een contradictio in terminis, nietwaar?)Ook in de academische wereld gaat het stukje bij beetje beter. Maar we zijn er nog niet.
In onze praktijk krijgen we veel mensen, voornamelijk vrouwen, die nooit genoeg liefde krijgen van hun partner. Het is een pittige uitspraak. Het roept beelden op van vrouwen die zeuren en pietluttig zijn. Ik durf het op te schrijven omdat ik zelf ook ooit zo was. Ik was er niet blij mee. Maar ik was het wel geworden.
Iedere maand brengen zij een boodschap met een knipoog over vrouw, studie, werk, balans werk & privé en natuurlijk Wageningen.
Na mijn studie aan de WUR heb ik 15 jaar in Latijns Amerika, Azië en Afrika gewoond en gewerkt. In 2003 ben ik teruggekomen in Nederland en ben hier mijn eigen bedrijf Co-Motion Consult gestart, gericht op talent en bedrijfsontwikkeling.
De ‘Briljante Onderneemster’ is ons internationale programma, specifiek voor vrouwelijke MKB onderneemsters elders in de wereld.
Ik schrijf graag en veel. Ik schrijf dagelijks om dossiers van mijn cliënten bij te houden, maar ik kruip ook soms gepassioneerd achter het toetsenbord als ik iets lees in de krant waar ‘niets van klopt’ of waar iets heel belangrijks aan ontbreekt. Ik maak jullie graag deelgenoot van gebeurtenissen in mijn werk en dagelijks leven en mijn reflecties daar op.
