Het tweede boek van Esther Perel nodigt uit tot nieuwsgierig zijn in plaats van te oordelen. Wat is de context waarin ontrouw plaatsvond? Is er wel sprake van één dader? Wat te denken van een relatie waarin al jaren geen seks meer is en degene die hierover ontevreden is zoekt het buiten de deur? Is er in die situatie slechts één dader? Is ontrouw altijd een symptoom van een slechte relatie?
Jullie kennen dat gevoel vast ook weleens: ‘pfff, waar ben ik toch mee bezig? Al dat werk, een druppel op de een gloeiende plaat, waarom maak ik me zo druk om al die vrouwen in de wereld?’ En dan valt er opeens een sterretje uit de hemel.
Waar feminisme vroeger een scheldwoord was en geassocieerd werd met ongeschoren oksels en lesbiennes (lees: door mannen) zo ziet men nu eindelijk in dat feministen ook gewoon leuke, intelligente vrouwen zijn die niet op hun mondje gevallen zijn. (Ik wilde eerst schrijven: hun mannetje staan maar dat is een beetje een contradictio in terminis, nietwaar?)Ook in de academische wereld gaat het stukje bij beetje beter. Maar we zijn er nog niet.
In onze praktijk krijgen we veel mensen, voornamelijk vrouwen, die nooit genoeg liefde krijgen van hun partner. Het is een pittige uitspraak. Het roept beelden op van vrouwen die zeuren en pietluttig zijn. Ik durf het op te schrijven omdat ik zelf ook ooit zo was. Ik was er niet blij mee. Maar ik was het wel geworden.
Terwijl Nederland weggeblazen werd in de zwaarste storm ooit, zat ik in het zonnige Mozambique.
Ik werd er ook gelijk weer met mijn neus op de feiten gedrukt. Ook letterlijk trouwens….. Want, een schoon toilet. Dit is voor ons zo vanzelfsprekend, dat we er niet eens bij stilstaan. Maar… Weet je dat 2,5 miljard mensen in deze wereld geen toegang hebben tot een voor ons zo doodnormaal blinkend en hygiënisch toilet?
Wanneer ben je volwassen? Of wanneer voelde je je voor het eerst volwassen? Ik schrijf dit omdat ik geen raad met mezelf weet: ik word volgende maand 29, dus voor de twintigers ben ik oud en saai, terwijl de dertigers me juist de deur wijzen omdat ik hun voorliefde voor settelen, 'echte' banen en kinderen niet deel.
En zo kan ik nog wel een paar voorbeelden noemen van mensen die bij me in de praktijk komen, allemaal stellen ze vroeg of laat de vraag waarvan ik zie dat die niet helpend is. Omdat er nooit een antwoord op komt waar ze zich beter van gaan voelen.
‘Wat gaan we ermee doen? Stoppen? Een doorstart?‘ Dit was de vraag aan ons klezmer muziek kwartet. Na een prachtig concert afgelopen jaar was de fut er helemaal uit.
“Ik zei tegen een vriendin: ‘Het leven heeft altijd te veel van mij geëist.’
Waarop zij zei: ‘Maar vergeet niet dat jij ook te veel van het leven hebt geëist.’
Ja.”
Iedere maand brengen zij een boodschap met een knipoog over vrouw, studie, werk, balans werk & privé en natuurlijk Wageningen.
Verhalen vertellen en verhalen delen, daar zit voor mij het plezier.
Als startend doctoraatsonderzoeker hoop ik je mee te nemen op mijn pad als vrouw in de wetenschap.
Na mijn studie aan de WUR heb ik 15 jaar in Latijns Amerika, Azië en Afrika gewoond en gewerkt. In 2003 ben ik teruggekomen in Nederland en ben hier mijn eigen bedrijf Co-Motion Consult gestart, gericht op talent en bedrijfsontwikkeling.
De ‘Briljante Onderneemster’ is ons internationale programma, specifiek voor vrouwelijke MKB onderneemsters elders in de wereld.
Ik schrijf graag en veel. Ik schrijf dagelijks om dossiers van mijn cliënten bij te houden, maar ik kruip ook soms gepassioneerd achter het toetsenbord als ik iets lees in de krant waar ‘niets van klopt’ of waar iets heel belangrijks aan ontbreekt. Ik maak jullie graag deelgenoot van gebeurtenissen in mijn werk en dagelijks leven en mijn reflecties daar op.
