Wat mij veel heeft opgeleverd op dit vlak is in relatie zijn en blijven. Van verliefd zijn herinner ik me hoe mooi en groots het was om zoveel liefde te voelen en de huivering van de eerste aanraking (op mijn arm, dat weet ik nog heel goed) en de gevoelens na die eerste ontmoetingen van zo vervuld te zijn dat, als ik hem nooit meer zou zien het niet zou uitmaken. Natuurlijk wilde ik hem wel weer zien, maar het gevoel dat ik had was daarvan niet afhankelijk. Het was niet afhankelijk van hem. Ik denk dat dit een aanwijzing was voor een meer omvattende liefde dan die tussen twee liefdespartners.
Later werd de relatie een weg om te leren kiezen voor liefde. Om mijn behoefte aan controle los te laten en mijn behoefte aan ‘het moet gaan zoals ik het wil’. Om te zien dat ik macht had op het gebied van seks en dat niet te gebruiken. Ik herinner me een issue met D over het aanhangwagentje, dat altijd in de weg stond, precies daar waar de kinderen en ik dagelijks een paar keer met de fiets langs moesten van en naar school. Steeds opnieuw dat wagentje in de weg en steeds maar aandringen dat hij dat niet moest doen. Na een tijdje ging ik concluderen dat hij niet van mij hield. Het was onmogelijk dat hij van mij hield en tegelijkertijd geen moeite deed om te doen wat ik -niet eens voor mijzelf- vroeg. Dit is slechts één voorbeeld waar ik concludeerde dat zijn gedrag betekende dat hij niet van mij hield. Het zei allemaal veel meer over mij, over mijn controledrang, mijn projecties op hem dan over hem. Hij triggerde een oude pijnstruktuur in mij die niets te maken had met de situatie.
Maar ik wilde liefde – niet zijn liefde, want die had ik al. Ik wilde mijn liefde, mijn ‘houden van hem’. Dat betekende dat ik mijn compensatie structuren moest ontmantelen en door de poort gaan van de pijn van mezelf minderwaardig voelen. Stoppen met eisen stellen en zien wat er onder mijn eisen en ‘gelijk willen hebben’ lag. En dat voelt heel kwetsbaar, veel meer dan bijv. ‘weten dat ik gelijk heb’, en ‘vinden dat het toch niet te veel gevraagd is’
Als ik liefde wil voelen dan is dat óók een keuze, niet louter iets wat me overkomt. En daar zie ik de gelijkenis met het spirituele pad. Het overkomt me en ik kies. Dat kiezen helpt weer zodat het me meer overkomt en dat op zijn beurt motiveert me om het te kiezen, etc. etc.
Jikke Verhulst “Ik schrijf graag en veel. Ik schrijf dagelijks om dossiers van mijn cliënten bij te houden, maar ik kruip ook soms gepassioneerd achter het toetsenbord als ik iets lees in de krant waar ‘niets van klopt’ of waar iets heel belangrijks aan ontbreekt. Ik maak jullie graag deelgenoot van gebeurtenissen in mijn werk en dagelijks leven en mijn reflecties daar op.”