Deze week gaan we onze tuin aanpassen naar een tuin die levensloopbestendig is. Samen met een tuinarchitect is een plan ontworpen met hergebruik van veel van de bestaande planten en tegels. De zitkuil gaat weg. Het pad en het terras worden goed aangelegd. Een tuinbedrijf helpt ons.
Tot nu toe deden we dit soort werkzaamheden altijd zelf. In het voorjaar kreeg ik de kriebels en keek de planten uit de grond. Ik plantte er vrolijk op los om de gaten in de tuin te vullen. Met als gevolg dat het te vol werd, omdat sommige planten nu eenmaal wat later in het jaar gaan groeien. De paden waren hobbelig aangelegd. Maar ach, dat had ook zo z’n charme. Een beetje rommelig oogde de tuin echter wel. En veiliger werd het er ook niet op met uitstekende stenen.
Elk jaar bezoek ik open tuinen en probeer daarna enthousiast mijn eigen tuin weer wat te verbeteren. Dat lukt me nooit helemaal. En dan besef je dat ieder toch zo zijn vak heeft. Met het tuinplan in de hand ben ik al begonnen planten over te zetten. Met kleine ingrepen is het nu al een stuk harmonieuzer. En dan moet de echte grote verbetering nog komen.
Waarom doen we dit eigenlijk allemaal?
Vorig jaar hebben we besloten dat we oud willen worden in ons huis dat grenst aan een natuurgebied van het Gelders Landschap. We genieten van het weidse uitzicht. Bonte spechten, boomklevers, mezen en roodborstjes vliegen af en aan bij het voedsel wat we ophangen. Eekhoorntjes spelen in de bomen. De buurt is enorm sociaal en men zorgt voor elkaar, wat erg fijn is in de huidige participatie maatschappij.
In mijn werk houd ik me bezig met het voorkomen en verminderen van rampen. We hebben de laatste jaren al meerdere ziekten meegemaakt en weten wat het is om minder stabiel te lopen. Een val is dan zo gemaakt. Met enkele ingrepen in en om het huis moeten we hier kunnen blijven, ook als we ooit een rollator of andere hulpmiddelen nodig hebben. Verbetering van de tuin is een onderdeel van dat plan.
Ik zie achter het huis de nieuwe tuin ontstaan en ben heel benieuwd hoe het uiteindelijk gaat worden. We hopen er nog jaren van te kunnen genieten en kijken uit naar het voorjaar.
Sasja Kamil,
bestuurslid VWI
