De honeymoon is –volgens de boekjes– bijna voorbij. Sinds november heb ik een nieuwe baan. De eerste fase wordt vaak beschreven als ‘honeymoon’, dan loop je nog op wolken, zijn er nog geen barstjes in het servies. Mij wachtte een warme ontvangst, een kennismakingsronde, kleine excursies, inwerkmomenten, aardige woorden en zelfs een ontbijt met leden van de raad van bestuur van onze alma mater. Ik heb begrepen dat het niet altijd zo gaat en dat het nogal verschilt of je leidinggevende hier ruimte voor maakt.
Oh ja, en dan zijn er nog de institutionele sportmomentjes, waarbij je met smovers aan het werk kan. Dit zijn een soort ronde groene dingen met kogels erin voor de juiste frequentie van beweging in je spieren. Naast gezonde beweging dus ook genoeg hilariteit. Ik kan fietsend of op een bal zitten achter mijn bureau, als ik niet net heb gekozen om staand te werken. Verder zijn er nog de stoelmassage momenten en de borrels die je om de oren vliegen rond deze tijd van het jaar. Ik moet toegeven, deze honeymoon is enorm geslaagd! Krediet voor de moeilijkere tijden die in elk huwelijk komen.
Het enige minpunt was dat ik nog werk had af te ronden dat met me mee was gegaan tot in december. Maar verandering vraagt ook om een beetje reflectie en verstilling. Het gebeurt wel vaker bij afscheid en bij het afsluiten van een periode: De vraag ‘wat nu?’ komt al gauw. De nieuwe baan, nieuwe projecten, nieuwe klanten, nieuwe ideeën staan soms al opdringerig voor de deur, terwijl je nog aan het opruimen bent. Je bent de dozen aan het inpakken, herinneringen aan het sorteren, kiezen wat mee gaat en wat achter kan blijven. Het is zo waardevol om bij je bijdrage stil te staan voordat je weer doorgaat naar de volgende ervaring. Niet in de laatste plaats omdat het grensgebied tussen hier en daar, tussen oud en nieuw, deze liminale ruimte, een broeinest is voor creativiteit. Daarvoor moet je de onzekerheid, die met deze tussenruimte gepaard gaat, niet ontlopen. Tussentijd, ruimte en de onzekerheid die hoort bij het ledige, zijn een vruchtbare bodem voor vernieuwing. Ik gun iedereen ruimte met niets, met onzekerheid, met tijd voor vlinders en met wilde ideeën voor het nieuwe jaar. Ik ga daar in de kerstvakantie eens werk van maken, van niets doen dan.
Als VWI bestuur kijken we uit naar de Nieuwjaarsborrel, hopelijk kunnen we dan eens verder praten over nieuwe plannen voor 2018!
Riti Hermán Mostert,
VWI bestuurslid
