Waarom ik dat zo stel? Je ziet het overal om je heen: grote veranderingen, systeemveranderingen, dingen die op hun kop gezet worden.Transitie kenmerkt zich door chaos, ontreddering en ook opportunities, nieuwe mogelijkheden, hoop.
De transitie is niet van dit jaar; het is alleen zo dat, zoals Herman Wijffels al in 212 riep, de onderstroom van vernieuwing boven komt, zichtbaar wordt.
Alle veranderingen die wij in ons zelf hebben ingezet, nog onzichtbaar, verandering van waarden, ideeën, bewustwording, die maak je zichtbaar in de buitenwereld in je veranderde gedrag. Misschien ben je wel overgeschakeld op biologische groenten, of koop je kipstuckjes van de vegetarische slager. Misschien ben je zelfs van baan veranderd, omdat de eerdere job je niet meer ‘paste’, niet meer goed voelde bij jouw veranderde waarden.
Bij organisaties gebeurt dat net zo. Nieuwe ideeën en idealen worden nu zichtbaar in nieuwe organisatievormen, nieuwe instituties, nieuwe regelgeving. De nieuwe energie en idee manifesteren zich in de vormen.
In mijn vakgebied, Transitie naar een Nieuwe Landbouw, gebeurt dat ook, opvallend. Ineens - lijkt het - zijn er in 2017 nieuwe vormen in de wereld gekomen. Bijvoorbeeld de (maatschappelijk geïnitieerde) Transitie Coalitie Voedsel, en het nieuwe businessmodel / social enterprise Commonland. In Europa werd de verenging voor agroecokogy opgericht Ook ontstond het Deltaplan Biodiversiteit, geïnitieerd door de ecologen vereniging, onder aanvoering van LouiseVet, NIOO. Hoezo? Omdat bekend werd dat 70% van onze insecten weg is. En dat was niet gemeten in de landbouw, maar in natuurgebieden, dus dat is echt schrikbarend. Het was de aanstoot voor dit Deltaplan waarin biodiversiteit herstel centraal staat, met name in de landbouw. Hier is een interessante link, vind ik wel, met de benadering van Kate Raworth in haar doughnut economy: met alles wat we produceren blijven we binnen de buitenrand van de doughnut (planetary boundaries, dus ook biodiversiteit, bodem gezondheid, fosfaat en stikstof grenzen), en met alles wat we produceren blijven we binnen de sociale grenzen, waarbij we armoede en uitbuiting voorkomen en actief herstellen.
Hoopvol dus, en ja ook wat chaotisch.
Laten wij als Wageningse vrouwen er iets moois van maken.
Jelleke de Nooy,
Voorzitter VWI