Twintig jaar geleden hoorde ik van mijn opleider de uitspraak ‘het leven is goed als je wilt wat je doet’. Ik werd hieraan herinnerd door een artikel dat ik vorige weekend in Trouw las. Het ging over het fenomeen dat werken vervulling moet brengen. Het idee dat je een baan hebt om jezelf een inkomen te verschaffen is op de achtergrond geraakt. Ons werk moet aan allerlei eisen voldoen wil het goed genoeg zijn: uitdagend, interessant en stimulerend. En dus vraag je je vaak af: ‘Doe ik eigenlijk wat ik wil?’

Ook op andere fronten worden we aangespoord om het beste te willen. Bijvoorbeeld op het gebied van relaties. Je relatie moet leuk zijn, jullie willen het beste in elkaar naar boven brengen, elkaar stimuleren en steunen. Je wil van alles van hem; hij moet voorzien in alle behoeften waarvoor je vroeger een heel dorp had, zoals Esther Perel opmerkt. Hij moet een goede minnaar zijn, je beste maatje, aantrekkelijk, een interessant gesprek kunnen voeren, gevoelig, sportief, zelfstandig, goed met de kinderen en genieten van zijn werk.

Deze manier van denken moedigt ons aan alsmaar iets beters of iemand anders te willen. Het past bij een overtuiging dat we zelf verantwoordelijk zijn voor ons leven, voor al onze successen en mislukkingen. Tegelijkertijd voedt dat de neiging om ons leven langs de meetlat te leggen en om in de toekomst te leven. We vragen ons de hele tijd af of we nu eigenlijk wel ‘doen wat we willen’.

Omgekeerd vraagt ‘willen wat we doen’ iets anders van ons. Het vraagt om ons te begeven in wat we doen. Als je niet de hele tijd bezig bent met wat je eigenlijk liever zou willen maar in het moment bent, is er meer rust. Je zult op sommige momenten balen. Maar er zijn ook momenten waarop je samenvalt met wat je doet. Je raakt dan ongemerkt in de flow en je zou in dat moment niets anders willen. Zo is ‘willen wat we doen’ misschien slechts een subtiel verschil maar tegelijkertijd totaal anders dan ‘doen wat we willen’.
​
Jikke Verhulst
Wil je reageren op deze column? Mail dan naar Jikke Verhulst.

“Ik schrijf graag en veel. Ik schrijf dagelijks om dossiers van mijn cliënten bij te houden, maar ik kruip ook soms gepassioneerd achter het toetsenbord als ik iets lees in de krant waar ‘niets van klopt’ of waar iets heel belangrijks aan ontbreekt. Ik maak jullie graag deelgenoot van gebeurtenissen in mijn werk en dagelijks leven en mijn reflecties daar op.”