Waarop zij zei: ‘Maar vergeet niet dat jij ook te veel van het leven hebt geëist.’
Ja.”
C.Lispector, De Ontdekking van de Wereld
Bovenstaand schreef Clarice Lispector al in 1968, en toch, toen ik een week terug voor het eerst las werd ik er stil van.
Het is zo herkenbaar, soms het gevoel te hebben alsof het leven maar door dendert als een trein waarvan we de bestemming niet kennen. En toch, die vriendin van Clarice die haarscherp de vinger op de zere plek legt. Wijzelf verwachten ook heel veel. Onbewust hebben we veel eisen, over onszelf, ons werk, ons uiterlijk, onze gezondheid, hoe te leven, … En bewust voelen we vaak die druk ook van anderen. Ik kan natuurlijk alleen over mensen spreken van dezelfde leeftijd en opleidingsniveau, maar het is grappig hoe we in een hyperindividualistische cultuur als de onze toch een sociale druk voelen. We kennen onze buren niet maar we checken iedere dag (ieder uur?) hoe iedereen erbij loopt in de fijn gemanicuurde en georchestreerde digitale wereld. Keeping up with the digital Jones, of zoiets. Een vriendin in Amsterdam vertelde dat ze niet graag zonder make-up en goede outfit de Albert Heijn binnen gaat, ze voelde een druk om te voldoen aan een bepaald ideaal, en even wat minder perfect (doch meer realistisch) voor de dag komen hoort daar niet bij. Toen ik doorvroeg gaf ze toe dat het een onhaalbaar ideaal is: de perfecte baan die ook nog eens intellectueel uitdagend is, minimaal 3 (liefst 4) x per week sporten, mee zijn met al het nieuws, op de hoogte zijn van laatste trends en ook nog een vol sociaal leven hebben. We weten dat het onmogelijk is om zo te leven, maar toch lukt het ons niet dat toe te geven. Hierbij mijn oproep: laten we massaal af en toe een pas op de plaats nemen, en daarbij tijd nemen voor meer contact met elkaar. Praatjes bij de kassa, complimenten over een mooie jurk… Als we op zoek gaan naar verbinding en zien wat ons deelt valt wellicht ook die druk weg om aan een bepaald beeld te voldoen. Inclusief in plaats van exclusief. Een vroegtijdige kerstgedachte?
Iris Vendel Reacties zijn welkom, mail naar Iris Vendel.