Eerst nog even…. Zo luidt de titel van een artikel van mijn opleider, Magda Maris. Het artikel staat in ‘Gestaltpraktijk’ en het is uit dat boek het hoofdstuk waar ik het meest op teruggrijp. Ik herken het bij mezelf. Ook bij veel cliënten valt het kwartje als ik iets vertel over wat er allemaal kan schuilen achter één zo’n gedachte: ‘Eerst nog even…..’Magda Maris schrijft: Wanneer ik er naar verlang een uur vrij in de tuin door te brengen, dan moet ik zo nodig eerst even het eten voor straks voorbereiden en even de wasmachine leeghalen, even koffie zetten om buiten op te drinken, even de post halen om die, als ik toch buiten zit, meteen even door te nemen…..Wanneer ik tenslotte toch nog in de tuin kom, is de zon weg en de pauze bijna om. Soms doe ik een hele dag niets omdat ik eerst even dit en eerst even dat doe, maar tot niets wezenlijks komen en ’s avonds tegen Aie zeg: ‘ik heb de hele dag niets gedaan en ik heb vermoeide voeten van het rennen’. Ik herken het en bij mij is er nog een variant op deze zin: ‘dan kan ik gelijk ook….’ Als ik toch in Wageningen ben, kan ik gelijk ook wel langs de biologische winkel, als ik naar boven loop kan ik gelijk ook de was opruimen, nu ik toch de kelder in loop ruim ik gelijk even de snelkookpan op, etc. etc.… Reuze handig, mijn grootmoeder zei altijd: ‘En passant werken is dubbel werken’. Maar ik raak wel steeds mijn focus kwijt en ik jaag mezelf de hele tijd op. Niet zelden ben ik vergeten waarvoor ik eigenlijk naar boven of de kelder liep ….. heel efficiënt….. ‘Eerst nog even’ of ‘dan kan ik gelijk ook’ zijn van die zinnen die, wanneer ze door mijn hoofd gaan, gelijk mijn alertheid moeten oproepen. Want zo kan ik signaleren dat ik in mijn valkuil dreig te vallen: van alles tegelijk willen, geen focus aanbrengen en uiteindelijk mezelf met een ontevreden gevoel opzadelen. Dit soort zinnetjes zijn als de zweep in de handen van ‘mijn eigen interne’ slavendrijver. Die slavendrijver zou ik graag willen ontslaan uit zijn functie. Ik heb er al heel wat aan gedaan om te ontdekken waar hij vandaan komt en hoe ik hem weg kan krijgen. Dat heeft wat opgeleverd: Inmiddels heeft een zachtmoedige, humorvolle moeder de leiding genomen over de slavendrijver. Het opmerkelijke is dat ik ook houd van mijn slavendrijver. Soms is het gewoon lekker om zo ‘efficiënt’ als een tornado ‘eerst nog even’ en ‘dan tegelijkertijd ook’, en ‘nu ik toch hier ben gelijk maar….’ het huis op te ruimen.
Jikke Verhulst
Wil je reageren op deze column? Mail dan naar Jikke Verhulst.
“Ik schrijf graag en veel. Ik schrijf dagelijks om dossiers van mijn cliënten bij te houden, maar ik kruip ook soms gepassioneerd achter het toetsenbord als ik iets lees in de krant waar ‘niets van klopt’ of waar iets heel belangrijks aan ontbreekt. Ik maak jullie graag deelgenoot van gebeurtenissen in mijn werk en dagelijks leven en mijn reflecties daar op.”