Ik was er zelf tot nu toe dus nooit mee bezig, "je bent zo oud als je je zelf voelt" zullen velen van jullie hebben gedacht bij het lezen van de intro.Tot ik dit artikel van de BBC las "Adolescence now lasts from 19 to 24".
Ze verwijzen naar een opinie-stuk in de Lancet, wat een reeks van sociologische en biologische factoren aanhaalt.
Vanuit biologische redenen: het begin van de pubertijd wordt aangeduid met het moment dat er hormonen uit de hypothalamus vrijkomen die de hypofyse en seksklieren stimuleren. Waarom zou men dan niet het einde van de adolescentie aanduiden met het moment waarop het lichaam fysiologisch echt uitgegroeid is? Als je hierbij het ontwikkelen van het brein rekent (of ook bijvoorbeeld het doorkomen van verstandskiezen) kan je tot ca 25 jaar nog wel bezig zijn met je ontwikkeling.
De sociale redenen zijn misschien wat dichter bij huis: veel jonge mensen stellen traditionele/volwassen momenten zoals het krijgen van kinderen of het kopen van het huis uit. Dit omdat er langer gestudeerd wordt, en door beide seksen.
Ik zelf denk dat het gevoel van volwassenheid begint en toeneemt met de mate van verantwoordelijkheden en beslissingen. Vooral het laatste kan me echt doen terugverlangen naar mijn kindertijd. Of zelfs mijn studententijd. Want toen hadden we wel meer vrijheden en mogelijkheden, maar nog niet alle kosten of verantwoordelijkheden die daar bij kwamen. 'Wel de lusten, niet de lasten' zegmaar.
Terwijl er nu zoveel beslist en gedaan moet worden, van 'Hogere Besliskunde' zoals verzekeringen (en dan een pertinent wantrouwen dat je dingen aangepraat worden door de adviseurs) of kleinere zaken zoals in de supermarkt: "wat zou ik vandaag weer eens koken", of 'kan deze wijn bij dit gerecht'?
Kortom, nu ik deze zelfanalyse eens bekeken heb, moet ik de conclusie toch wel trekken: ik ben volwassen!
Iris Vendel,Reacties zijn welkom, mail naar Iris Vendel.